Moeder Hampton Williams Hofer vertelt je over haar strubbelingen met het aankleden van haar drie kids én deelt haar tips om het allemaal een stukje makkelijker en leuker te maken.
‘Mijn middelste zoon is gek op de Hulk. Toen hij net voor zijn vijfde verjaardag smeekte om een Hulk-pak bestelde ik de enige die ik nog kon vinden: het bleek een superstrakke wetsuit. Sindsdien draagt hij dat groene polyester ding regelmatig op straat. En het laat niks aan de verbeelding over…
Moedig ik zijn excentrieke smaak aan of heb ik gewoon geen zin om de strijd aan te gaan tijdens het aankleden? Allebei natuurlijk. En ik weet ook heel goed dat er een dag komt waarop hij niet meer zo betoverd raakt door een kostuum, en dat zal al snel genoeg zijn.
Ach, en wie ben ik om hem te verbieden zijn Hulk-pak te dragen naar school, taekwondo, verjaardagsfeestjes en de voetbalwedstrijd van zijn broer? (Dit is allemaal gebeurd…)
Autoriteit
En het is best leuk als je weet dat er een wetenschap achter zit waarom het aankleden van kinderen zo’n drama is. De ‘autonomie vs. schaamte en twijfel’-fase, vastgesteld door psycholoog Erik Erikson, waarbij kinderen onderzoeken in hoeverre ze zelf over autoriteit beschikken.
Kijk maar naar mijn drie-jarige. Hij draagt zijn schoenen het liefst aan de verkeerde voet. Waarom?! Als je hem zijn gang laat gaan dan vindt hij al-tijd het allerlelijkste item in zijn kast om aan te trekken. Bijvoorbeeld de generaties-oude witte onderjurk voor baby’s die onder de doopjurken gedragen werd. Hij ligt netjes op de bovenste plank van de kast, zo hoog dat hij een trappetje nodig heeft om het te pakken. Hoe komt hij eraan?! En waarom denkt hij dat het een goed idee is om ‘m als top te dragen op zijn basketbalbroekje?
En dan mijn dochter. Die krijgt een blik van pure haat op haar gezicht bij het zien van een s-t-r-i-k. Spreek het woord vooral niet hardop uit in haar bijzijn.
Supertips
Het is echt geen hogere wiskunde, maar zoals bij de meeste hindernissen in de opvoeding komt het neer op: pick your battles. En nog beter: probeer ze te vermijden. Hier een paar praktische tips:
- Bied een keuze. Wil je dit blauwe shirt aan of die gele? Je hoort ze niet meer over die gekke blouse.
- Luister naar ze. Je wil die trui niet aan, ik snap het, maar laten we ‘m dan gewoon in je tas stoppen voor het geval je het koud krijgt. Laat vooral achterwege dat jij 100% zeker weet dat dat het geval gaat zijn.
- Ga voor routine. Na het ontbijt kleden we ons allemaal aan, als een team. En in een gekke bui mogen de kinderen misschien wel kiezen wat ík aantrek.
- Ga erin mee. Je wil vandaag mijn korte broek aan, maar die pas je niet. Hier heb je mijn sokken, trek maar lekker hoog op.
- Bereid je voor. Neem de tijd om ze te laten wennen aan dat ‘gekke pakkie’ voor een bruiloft.
- Neem de tijd: haasten = stress. Kleine handjes doen er langer over om hun ondergoed aan te trekken. Veeeel langer.
- Omkopen! Als je deze broek aantrekt krijg je vier skittles. En als je dit shirt erbij aantrekt zelfs zes. Pssst… neem jezelf niet al te serieus.
Omslagpunt
Bij ons is er iets cools gebeurd: het ja zeggen tegen het Hulk-pak van de vijfjarige, heeft hij ja gezegd op de broek met riem die hij moet dragen naar de diploma-uitreiking van zijn neef. Door mijn zoon verantwoordelijkheid te geven, gaan we toch anders met elkaar om. Hij weet: ik zie je, ik respecteer je, we zitten in hetzelfde team. En dan is het heel even rozengeur en maneschijn tot ik met een haarborstel aan kom lopen. Dan wordt de Hulk weer groen…
Bron: Scarymommy
